Τετάρτη 11 Μαΐου 2011

Τετραφάρμακος του Επικουρου

Η Τετραφάρμακος αποτελεί την συμπύκνωση των κυριότερων διδασκαλιών του Επίκουρου αναφορικά με το πώς να διάγει κανείς τη ζωή του
Άφοβον ο θεός, ανύποπτον ο θάνατος και ταγαθόν μεν εύκτητον, το δε δεινόν ευκαρτέρητον
 Δεν πρέπει να φοβάσαι τους τον,τους θεους, ο θάνατος δεν προκαλεί ανησυχία, το καλό εύκολα αποκτιέται, το δε κακό εύκολα αντέχεται.
Ας αναλύσουμε τα παραπάνω:
Όσον αφορά τον θεο ο επίκουρος ειπεν:
Θέλει ο Θεός να εμποδίσει το κακό αλλά δεν είναι ικανός; Τότε δεν είναι παντοδύναμος.
Μπορεί αλλά δε θέλει; Τότε δεν είναι πανάγαθος
Και θέλει και μπορεί; Τότε γιατί υπάρχει το κακό;
Δεν θέλει ούτε μπορεί; Τότε γιατί να τον αποκαλούμε Θεό;

1)Ο Θεός:
ακόμα και αν υπάρχει δεν ασχολείται μαζί σου. Είσαι πολύ εγωιστής  αν πιστεύεις οτι θα ρίξει κεραυνο πάνω σου επειδη τραβάς μαλακία και εισαι πολυ μαλάκας αν πιστεύεις οτι υπάρχει.
 2) Ο θάνατος
Σύμφωνα με τον Επίκουρο «Ο θάνατος δεν σημαίνει τίποτε για εμάς…όταν υπάρχουμε ο θάνατος δεν είναι παρών ενώ όταν ο θάνατος είναι παρών εμείς έχουμε πάψει να υπάρχουμε.» Οι Επικούρειοι δεν συμμερίζονταν την κοινή πεποίθηση της εποχής στην ύπαρξη ζωής μετά θάνατον και θεωρούσαν ότι με τον θάνατο όλα τελειώνουν . Σύμφωνα με τον Επίκουρο ο θάνατος είναι η μεγαλύτερη από όλες τις αγωνίες, τόσο σε διάρκεια όσο και σε ένταση η οποία όμως με τη σειρά της δημιουργεί αγωνία στους ανθρώπους καθώς συνεπάγεται είτε μια αιωνιότητα ευτυχίας για τους ηθικούς είτε μια αιωνιότητα δυστυχίας για τους ανήθικους. Οι Επικούρειοι διαλύουν αυτή την αγωνία μη πιστεύοντας στη θεωρία περί μετά θάνατον ζωής.
3) το καλο
Αυτά που πραγματικά χρειάζεται κάποιος, τα απαραίτητα (τροφή, στέγη), είναι σχετικά εύκολο να αποκτηθούν σχεδόν από οποιοδήποτε. Όταν κάποιος θέλει περισσότερα από όσα χρειάζεται  τότε δημιουργεί ανάγκες οι οποίες μένοντας ανεκπλήρωτες οδηγούν στη δυστυχία.

4) το κακό
ο πόνος, το κακο ταυτίζεται με τον πονο, για τον επίκουροο, ο πόνος  είναι είτε σύντομος είτε χρόνιος και είτε δριμύς είτε μικρός ενώ ο πόνος που είναι και δριμύς και χρόνιος είναι πολύ ασυνήθιστος καθώς εξ ορισμού ο οργανισμός συνηθίζει συν τω χρόνο και υπομένει αυτό που παλιότερα φαινόταν πολύ επίπονο. Έτσι δεν χρειάζεται κανείς να αγωνιά και να φοβάται τον πόνο. Βέβαια εδώ θα πρέπει να πεισουμε και τις κότες ότι δεν είμαστε καλαμπόκι. Ο ψυχολογικός πόνος ειναι ο χειρότερος, ο ανεκπλήρωτος έρωτας, ο πόνος ενός κοντινού προσώπου




1 σχόλιο: